t="69">
p.s.2001.03.24
S
LOTNISKOWIEC
"BEARN"
Opis przygotował i nadesłał Filip Milowski
Przez wiele lat Francja nie przywiązywała wagi do tej klasy okrętów wojennych. Do roku 1960 wybudowała jedynie ten lotniskowiec, mimo iż postanowienia traktatu waszyngtońskiego pozwalały jej na wybudowanie większej ilości jednostek.
Kadłub pancernika dostosowano do nowej roli. Opancerzenie burt zredukowano z 250 mm do 80 mm. Pancerz górnego pokładu ograniczono do 25 mm, a pokład dolnego hangaru do 75 mm. Pokład lotniczy, lekko opancerzony ciągnął się przez całą długość okrętu. Dziobowa i rufowa sekcja miały kilkustopniowy spadek i wsparte były na kolumnach. Dwa pokłady hangarowe połączone był z pokładem lotniczym trzema elektrycznymi windami. Górny hangar zajmowały samoloty operacyjne, natomiast dolny był przeznaczony dla maszyn rezerwowych i na warsztaty remontowe. Oficjalna pojemność okrętu była obliczona na 40 samolotów różnych typów, lecz nigdy nie przekraczała 25 sztuk. Waga maksymalna samolotów operujących z Bearna wynosiła 4000 kg.
Główna artyleria składała się z 8 dział 155 mm umieszczonych w kazamatach osłoniętych 70 mm pancerzem. Działa miały zapewnić skuteczną obronę przeciwko wrogim niszczycielom. Artylerię przeciwlotniczą tworzył sześć dział 75 mm umieszczonych na barbetach poniżej pokładu lotniczego. W 1935 r. dodano osiem automatycznych działek kalibru 37 mm. Bearn jako jedyny lotniskowiec II wojny światowej był uzbrojony w wyrzutnie torpedowe 4x550 mm.
Do chwili wybuchu wojny Francja nie rozwijała lotnictwa pokładowego. W 1939r. na lotniskowcu stacjonowały trzy dywizjony wyposażone w 20 myśliwców Dewotine D-37 oraz 5 samolotów torpedowych Lavasseur. W maszyny te okręt został wyposażony na początku 1931 r. i w momencie wybuchu wojny nie przedstawiały one właściwie żadnej wartości bojowej. W celu modernizacji parku lotniczego podpisano w lutym 1939 r. umową z amerykańską wytwórnią lotniczą Chance – Vought na dostawę 20 samolotów SB2U. W maju zamówienie zwiększono o dalsze 20 maszyn. Do portu w Le Havre pierwsze maszyny dotarły w lipcu 1939 r. Zamówiono także 100 samolotów F4F.
W tym czasie lotnictwo pokładowe składało się z dwóch eskadr: 1st Flotille de Chasse F1C (dywizjony myśliwskie AB2 i AB4) i 1st Flotille de Attaque uzbrojonej w bombowce nurkujące Loire-Nieuport oraz SB2U. Ponieważ Bearna wycofano ze składu jednostek pierwszoliniowych, samoloty stacjonowały na lądzie. Lotniskowiec przeklasyfikowano na transportowiec samolotów i zlecono mu przewozy zakupionych w USA maszyn do kraju.
W momencie kapitulacji Francji okręt znajdował się na Martynice, a jego załoga opowiedziała się po stronie gen. De Gaulle. Na Martynice usunięto z niego całe uzbrojenie plot. Od połowy 1942 do końca 1943r. okręt został przebudowany na transportowiec lotniczy w Nowym Orleanie. Skrócono nieco pokład lotniczy i wzmocniono uzbrojenie plot. Zamontowano 24 działka 40 mm oraz 26 działek 20 mm. Bearn swą rolę transportowca pełnił do końca wojny. Po wojnie służył jako okręt baza. W latach 1967-68 został pocięty na złom.
Dane techniczne:
Wodowany: -w 1920
Wyporność - standardowa – 22 146 t, pełna – 28 400 ton
Prędkość – 21,5 węzła
Załoga – 875 ludzi
Liczba wyrzutni torped – 4x550 mm
Liczebność typu -1
Zatopionych - 0
Liczba samolotów – 40 (w praktyce 25)
Uzbrojenie - art. gł. – 8x155, 6x75, 8x37, mm.
Wymiary - dł.- 182,6, szer. – 27,1, zanurzenie – 9,3.
Opancerzenie - burty - 80 mm., górnego pokładu - 25 mm, pokładu dolnego hangaru - 75 mm.
Zasięg przy 18w – 6000 Mm