t="69">

stat4u

p.s.2001.03.24

S

1 czerwiec 1944

Pacyfik: Na wyspie Biak trwały zacięte walki.

W. Brytania: Rozpoczął się załadunek alianckich wojsk desantowych do inwazji w Normandii.

ZSRR: 1 Armia Polska liczyła już 78 tys. żołnierzy.

2 czerwiec 1944

Chiny: Japońskie wojska w prowincji Honan doszły do wytyczonych celów i wstrzymały natarcie.

W. Brytania: Z portów brytyjskich i szkockich wypłynęły alianckie pancerniki wyznaczone do bombardowań niemieckich stanowisk na wybrzeżu Francji.

Węgry: 130 amerykańskich bombowców B-17 i 70 myśliwców P-51 dokonało nalotu na rejon Debreczyna.

3 czerwiec 1944

Indie: Bitwa o Kohimę zakończyła się zwycięstwem aliantów.

Pacyfik: Na Biak japończycy nieoczekiwanie wycofali się w głąb wyspy.

W. Brytania: Wszystkie oddziały alianckie przewidziane do operacji "Overlord" znajdowały się już na pozycjach wyjściowych, czekając na poprawę pogody. Łączny ich stan wynosił 2 876 439 ludzi. Z Belfastu wyruszyły okręty należące do Zachodniego Zgrupowania Sił Morskich, które miały stanowić wsparcie ogniowe dla operacji i skierowały się na południe. Wśród nich znajdowały się pancerniki: "Nevada", "Arkansas" i "Texas", 7 krążowników i 21 niszczycieli.

Atlantyk: Na zachód od Trondheim kanadyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-477".

4 czerwiec 1944

Włochy: Wojska alianckie wkroczyły do Rzymu.

Pacyfik: Na Biak amerykanie wstrzymali natarcie, spodziewając się rychłego kontrataku japończyków.

Birma: Nad rzeką Salween wojska chińskie opanowały znaczne tereny.

W. Brytania: Z powodu złej sytuacji pogodowej wciąż nie padał rozkaz rozpoczęcia operacji. 

5 czerwiec 1944

W. Brytania: W nocy porty brytyjskie opuściło 6697 jednostek pływających biorących udział w operacji "Overlord". Operację wspierało 6 pancerników, 2 monitory, 22 krążowniki, 93 niszczyciele, 163 eskortowce, 366 okrętów patrolowych, 424 okręty pomocnicze, 224 statki handlowe, 4012 barek desantowych. W pierwszym rzucie wylądowało ok. 40 dywizji. Niemcy mogli tej sile przeciwstawić 3 niszczyciele, 36 kutrów, 34 okręty podwodne, 350 samolotów (z czego 90 myśliwców nie wróciło z pierwszej akcji) i 59 dywizji piechoty i pancernych. 255 alianckich trałowców rozpoczęło oczyszczanie rejonu inwazji z min niemieckich. W czasie tych działań po wejściu na minę zatonął amerykański trałowiec "Osprey". 

Pacyfik: Spodziewany atak japoński na Biak nie ruszył. Wojska amerykańskie na nowo podjęły natarcie.

6 czerwiec 1944

Francja: Początek operacji "Overlord", alianci lądują na plażach Normandii. Przed lądowaniem podczas nalotu 1136 bombowców brytyjskich i 1083 amerykańskich zrzucono ponad 7600 t bomb. W ciągu doby na francuski brzeg przerzucono 170 tyś alianckich żołnierzy i 50 tyś pojazdów. Armada morska składała się z 5333 okrętów, a lotnictwo z 11 tyś samolotów. Według planu skrzydła inwazji zabezpieczyć miały dywizje powietrznodesantowe - od zachodu amerykańskie 82 i 101 - i od wschodu - brytyjska 6. 1 Amerykańska Armia pod dow. gen. Bradleya lądować miała na prawostronnych części plaży. Z wchodzących w jej skład dywizji najbardziej na zachód lądowała amerykańska 4 DP na plaży pod kryptonimem "Utah", następnie amerykańskie 1 i 29 DP na plaży "Omaha", Od strony sektora amerykańskiego lądowała brytyjska 2 Armia pod dow. Gen. Dempseya. 50 DP na plaży "Gold", dalej kanadyjska 3 DP na plaży "Juno", na najbardziej na wschód brytyjska 3 DP na plaży "Sword". 

Działania rozpoczęły się już kilkanaście minut po północy, gdy nad kanałem Caen koło mostu obrotowego wylądowały szybowce "Horsa" z kompanią D spadochroniarzy z brytyjskiej 6 Dywizji Powietrznodesantowej. Kilka minut później most został opanowany. Po godzinie drugiej w nocy nad Normandią rozpoczął się desant wojsk amerykańskich 82 i 101 Dywizji oraz 6 Brytyjskiej Dywizji Powietrznodesantowych w sumie 13 400 Amerykanów i 6000 Brytyjczyków. Obie dywizje amerykańskie zostały przez Kanał La Manche przerzucone na pokładach 820 samolotów C-47. Na skutek nisko wiszących chmur oraz ostrzału wroga oddziały obu dywizji pomieszały się ze sobą i nie wylądowały w swoich strefach. Brytyjczycy którzy lądowali na wschodnim skrzydle, nie mieli już tyle kłopotów. Niemieckie oddziały pancerne 21 Dywizji nie ruszyli się z miejsca czekając na rozkazy śpiącego Hitlera. O godz. 4.00 wszystkie oddziały spadochronowe i szybowcowe były bardzo rozproszone na całym półwyspie Cotentin. Brytyjczycy koło 5.00 zdobyli baterię w Merville i w wyznaczonym czasie opanowali mosty na rzece i kanale Orne. Amerykańskim spadochroniarzom nie poszło tak łatwo, aż do świtu trwało zbieranie się żołnierzy w jakieś zwarte grupy złożone z ludzi z różnych jednostek  i marsz do celu akcji. Udało im się opanować śluzę La Barquette i opanować bardzo ważne miasteczko Ste-mere-Eglise. Nie opanowano ani nie zniszczono natomiast w wyznaczonym czasie mostów, ani nie opanowano wszystkich dróg na groblach. Oddziały 101 dywizji po świcie zabezpieczyły wyjścia z plaży Utah i nawiązały kontakt z 4 DP. Na koniec dnia ogólne straty obu dywizji amerykańskich oceniano na ok. 10%, co i tak było mniej niż zakładano.

Po zrzuceniu desantu powietrznego przyszła kolej na bombardowania rejonów desantu. W ciągu całego dnia alianci przeprowadzili ponad 14 000 akcji lotniczych podczas gdy Niemcy jedynie 250. O północy siły RAF zbombardowały nabrzeżne baterie i miasto Caen. Natomiast amerykańskie bombardowania rozpoczęły się już o świcie. 8 Armia Lotnicza w sile 1200 "B-17" i "B-24" bombardowała przez pół godziny plaże na wybrzeżu Calvadosu. Samoloty "B-26" 9 Armii Lotniczej natomiast plażę Utah. W sumie alianci wysłali tego dnia do akcji 3467 ciężkich i 1645 średnich bombowców oraz 5409 myśliwców. Niemieckiej artylerii przeciwlotniczej udało się z tego strącić 130 samolotów, a Luftwaffe ani jednego. W sumie szkody wyrządzone niemieckiej obronie w stosunku do użytych sił nie były duże, ale wsparcie moralne jakie to dało było bezcenne. Na lądujące oddziały alianckie Niemcy przeprowadzili jedynie jeden atak lotniczy. O zmierzchu nad zatłoczoną plażę Omaha nadleciały  4 niemieckie bombowce "Ju-88", lecz ze względu na zmasowany ogień z ziemi i okrętów nie mogły nic wskórać.

Z okrętów, pierwsze na stanowisko dotarły LCT przewożące czołgi DD na plażę Omaha. O godz. 5.10 podeszły do plaży na kilometr. Za nimi płynęły okręty mające ostrzeliwać niemieckie pozycje: 6 pancerników ("Nevada", "Texas", "Arkansas", "Warspite", "Ramillies" i "Rodney"), 20 krążowników i 68 niszczycieli. Za nimi płynęły transportowce oraz okręty i łodzie desantowe (229 łodzi LST, 245 LCI, 911 LCT, 481 LCM, 1089 LCVP), kutry patrolowo-torpedowe i inne. Niemieckie radary cała tę armadę wytropiły dopiero o godz. 3.09. W morze wyszły flotylle niemieckich E-bootów i 2 uzbrojone trawlery. O 5.35 niemieckie baterie rozpoczęły ostrzał alianckich okrętów. O 5.50 natomiast ogień otworzyły okręty alianckie ostrzeliwując niemieckie bunkry. Torpedą odpaloną przez niemieckie E-booty został trafiony i zatopiony (jedyny tego dnia aliancki okręt zatopiony przez niemiecką marynarkę) norweski niszczyciel "Svenner". E-booty odpędził pancernik "Warspite", zatapiając jeden z nich. O 6.10 pojawiły się samoloty i postawiły dla okrętów zasłonę dymną. Zaraz potem na minach zatonął amerykański niszczyciel "Corry". Miny spowodowały też spore straty wśród podpływających do plaż jednostek desantowych. O 6.00 czołgi DD opuściły pokłady łodzi LCT i ruszyły na plażę, jednak po drodze zostały wyprzedzone przez łodzie "Higginsa" z żołnierzami na pokładach. 

Przed godziną siódmą rozpoczął się w końcu desant dywizji piechoty. Na plaży Utah lądowała amerykańska 4DP, falami co kilka, kilkanaście minut. Nie odbyło się to jednak według planu i wylądowano ok. kilometr na południe niż to wyznaczono. Mimo tego zamieszania akcja przyniosła stosunkowo niewiele ofiar. Niemcy, którzy mieli bronić plaży, albo poddali się albo uciekli. Pierwszą jednostką która zeszła na ląd podczas inwazji była kompania E 2 batalionu 8 pułku. A w pierwszej łodzi która przybiła do brzegu był gen. Roosevelt, zastępca dowódcy 4 dywizji. Po wysadzeniu przez saperów przeszkód czołgi i piechota ruszyła w głąb lądu. O godz.11.10 żołnierze 4 dywizji połączyli się ze spadochroniarzami 101 Dywizji Powietrznodesantowej, którzy zajęli wcześniej miejscowość Pouppeville i następnie już razem opanowali miasteczko Ste-Marie-du-Mont. W między czasie lądowały dalsze pułki dywizji i ruszały w głąb lądu, gdzie 12 pułk wspierany przez 22 pułk połączył się ze spadochroniarzami 82 dywizji. Oddziały dywizji wykonały zadania przeznaczone dla nich na ten dzień.

Na piaszczystej plaży Omaha ciągnącej się przez 10 kilometrów sprawa nie przedstawiała się już tak dobrze. Tu właśnie Niemcy posiadali gęsty system bunkrów i schronów połączonych okopami i byli dobrze przygotowani do obrony. Na wprost wsi Vierville i Les Moulins pierwszy po godzinie 6 lądował 119 pułk amerykańskiej 29 DP, a dalej 16 pułk 1 DP. Już na początku z powodu silnych prądów i fal oddziały lądowały nie na swoich sektorach, a wiele łodzi zatonęło. Gdy pierwsze łodzie dotarły do brzegu niemiecka obrona otworzyła morderczy ogień. Pierwsze lądujące kompanie zostały prawie zniszczone w 90 %, ocaleli schronili się pod nasypem. Lecz z upływem czasu przybywały następne i rozpoczęło się mozolne likwidowanie niemieckich umocnień. 16 pułk, który natknął się na nieco słabszą obronę i ruszył poprzez urwisko przy plaży. Kilku plutonom udało się wypędził Niemców z okopów wychodząc o 8.00 na płaskowyż. Od 6.30 do 8.30 ogromna liczba pojazdów kołowo-gąsienicowych, samobieżnych haubic, czołgów i dżipów próbowała wjechać na plażę dostarczona przez promy i łodzie na brzeg lecz nie mogły się z niego wydostać dalej i tylko wzmagały chaos. Wiele z nich utonęło, wiele zostało zniszczonych lub porzuconych. Następnie lądował drugi rzut wiozący resztę obu amerykańskich dywizji. W związku z taką sytuacją o 8.30 wydano rozkaz przerwania dostarczania nowych pojazdów dopóki nie zostaną otwarte dla nich przejścia i wycofania tych które już wylądowały. Przerwanie wyładunku i odpływające łodzie wielu kojarzyło się z rozpoczęciem przez amerykanów odwrotu. Następnie pod plażę zaczęły podpływać niszczyciele alianckie i bliskim ostrzałem skutecznie wspierać atakujące oddziały. Niemieckim obrońcom plaży stale przybywały posiłki ponieważ na ich tyłach nie było amerykańskich spadochroniarzy tak jak na plaży Utah. Na prawym skrzydle z dużymi stratami, powoli niewielkie grupki żołnierzy 116 pułku zaczęły forsować wzniesienie i likwidować opór obrońców docierając ok. 9.00 do Vierville, które było punktem zbornym pułku. Był to zasadniczy przełom w operacji, której sytuacja była na tyle zła, że po raz pierwszy  historii wojny ewakuacja rannych odbywała się w kierunku Niemców. O godz. 9.50 padł rozkaz wznowienia lądowania oddziałów. Lądowały pułki: 18 z 1 DP i 115 z 29 DP. Straty w tym sektorze były bardzo duże. Żołnierze amerykańscy ruszyli na wsie Colleville i St-Laurent, gdzie rozgorzały zacięte walki. Tym sposobem amerykanie idąc na Vierville i St.Laurent odcieli obrońców znajdujących się na szczycie zbocza. Oddziały niemieckie na swoją zgubę nie próbowały się wycofać, tylko tkwiły uparcie w obronie. Posuwanie się amerykanów w głąb lądu zostało skutecznie utrudnione przez pokrycie ogniem każdej wolnej przestrzeni. Oddziały zdołały posunąć się zalewie kilometr, półtora w głąb lądu. Ok. 20.00 otwarto jedne wyjście z plaży dla pojazdów i piechotę mogły wesprzeć czołgi. Cały wieczór trwały zacięte walki. Choć pod Vierville i St. Laurent nie zdołano przełamać niemieckiego oporu to jednak podstawy wyjściowe na dzień następny były dobre. Po południu zdarzyła się straszliwa pomyłka: Marynarka amerykańska ostrzelała Colleville, w którym byli żołnierze 16 pułku. Od własnego ognia zginęło ok. 60 amerykanów. Tego dnia 1 i 29 DP znalazły się w całości na brzegu, lecz ich oddziały znajdowały się rozproszone w 18 miejscach wokół 3 miejscowości. Nie było ciągłej linii frontu. Jak by na to nie patrzyć zadanie jednak zostało wykonane, ponieważ zdołano uchwycić przyczółek. Amerykański V Korpus na plaży Omaha stracił 2400 zabitych, rannych i zaginionych z 34 tyś lądujących. Cena ta była ogromnie wysoka, lecz niższa 0 5% od zakładanej przez analityków.  

Dalej na wschód brytyjskie lądowanie wspierały ciekawe pojazdy zw. "zabawkami Hobarda", były to czołgi Churchill i Sherman wyposażone w urządzenia do różnych zadań. Brytyjskie lądowanie odbywało się na odcinku ok. 30 kilometrów piaszczystej plaży od Ouistreham do Arromanches. Wyjścia z plaż były dużo łatwiejsze niż na Omaha, a na całej długości ciągnęły się miejscowości wypoczynkowe, co zmusiło Brytyjczyków do walk ulicznych. Ich zadaniem było jak najszybsze zdobycie miasta Caen, które otwierało drogę na Paryż. Niemiecka obrona była tu dobrze przygotowana i broniła jej niemiecka 716 DP, a w Caen stała 21 DPanz. a nieco dalej jeden pułk 12 DPanz. Atak rozpoczął się tuż po północy bombardowaniem wybrzeża.

Na plaży Gold o 7.35 rozpoczęła lądowanie brytyjska 50 DP. Obrona niemiecka była tu bardzo nieskuteczna, a ostrzał z głębi lądu słaby. Oddziały bez większego trudu zeszły na brzeg i przygotowały się do ruszenie w głąb lądu. Nastąpiło to gdy lądowały jednostki drugiego rzutu. Do popołudnia opór Niemcy stawili tylko w La Riviere i Le Hamel. O godz. 17.30 niemiecki kontratak napotkał oddziały brytyjskie już w Brazenville. Z powodu wysokiego przypływu i powolnego oczyszczania plaż następne rzuty lądowały z dwugodzinnym opóźnieniem. Gdy zapadła noc Brytyjczycy posunęli się ok. 10 kilometrów w głąb lądu i dołączyli do Kanadyjczyków w Creully. Na przeszło 20 tyś lądujących żołnierzy było zaledwie 400 ofiar. 

Na plaży Juno położonej obok plaży Gold lądowali Kanadyjczycy z 3 DP. Znajdowała się tu najlepiej umocniona miejscowość Courseulles-sur-Mer, broniona przez 11 baterii dział 155 mm i 9 baterii dział 75 mm ze 716 niemieckiej DP. W pierwszym rzucie o 7.55 lądowało 2400 Kanadyjczyków. Gdy zeszli na plaże Niemcy otworzyli ogień z broni maszynowej i moździerzy. W jednym miejscu szybko przepędzono Niemców i Kanadyjczycy weszli na ulice nadmorskiej miejscowości witani przez miejscową ludność. Ogólnie Kanadyjska piechota przeszła wał nadmorski i kroczyła do wiosek, gdzie wdała się w walki uliczne. W niektórych przypadkach żołnierze napotykali tylko sporadyczny opór. Jeden z pułków zdobył Courseulles i Bernires. Do wieczora trwały walki w St-Aubin. Jedyną jednostką która wykonała swoje zadania był 1 Pancerny Pułk Czołgów, który dotarł do linii kolejowej Caen-Bayeux 15 kilometrów w głębi lądu. Na zachodzie Kanadyjczycy dotarli na 10 kilometrów i połączyli się z brytyjską 50 DP. Z pośród 21 tyś było 1200 zabitych, rannych i zaginionych. 

Najdalej położona na wschód plaża inwazji nazywała się Sword i ciagnęła się od Lion-sur_Mer do Ouistreham przy ujściu kanału Oran. Plaży broniły niemieckie oddziały rozlokowane w stanowiskach na wydmach oraz domach letniskowych, a z głębi lądu wspierała je artyleria. Na plaży tej  lądować miała brytyjska 3 DP. Pierwsze oddziały wylądowały o 7.25 i rozpoczęły otwieranie wyjść z plaży. Ogień obrony okazał się niewielki, jednak był cięższy niż na Utah i Gold. Z plaży oddziały wyszły dosyć szybko dzięki pomocy "zabawek Howarda", jednak w głębi lądu opór niemiecki stężał. W rękach Niemców pozostał długi pas ziemi koło Lion-sur-Mer. Komandosom udało się przełamać obronę w Riva-Bella i Ouistreham oraz uchwycić silną pozycję w Casino. Następnie dołączyli do oddziałów powietrznodesantowych pilnujących mostów na rzece Orne. Na prawej flance nie udało się połączyć z Kanadyjczykami. Tu właśnie o 16.00 oddziały niemieckie przeprowadziły jedyny kontratak w czasie D-Day. Dokonały tego niemieckie: 22 pułk pancerny i 192 Grenadierów 21 DPanz. Kontratak doszedł do plaży jednak później został zatrzymany przez brytyjskie lotnictwo i artylerię i pułki otrzymały rozkaz pozostania w obronie. Na plażę Sword zeszło ok. 29 tyś żołnierzy, a ich straty to 630 ludzi. Jednak zakładanych celów nie udało się osiągnąć. Doszli jedynie na odległość 5 km od Caen. 

W czasie inwazji nie zabrakło również żołnierzy polskich. Polski niszczyciel "Ślązak" wspomagał atak brytyjskich komandosów w Lion-sur-Mer dopuki nie skończyła mu się amunicja i musiał się wycofać. Na plażach na przeciwko siebie również stanęli Polacy. Z jednej strony w jednostkach alianckich walczyło sporo emigrantów z polskimi nazwiskami, a z drugiej walczyli siłą wcieleni do wehrmachtu mieszkańcy ziem okupowanych. 

Lądowanie tego dnia zakończyło się o 22.00, gdy zapadły już ciemności. Na brzeg tego dnia zeszło prawie 175 tyś żołnierzy alianckich. Koszt to 4900 ofiar. Tego dnia zdobyto przyczółek długości 90 kilometrów.

Atlantyk: Koło wybrzeży Normandii po wejściu na minę zatonął amerykański niszczyciel "Corry".

USA: Amerykańscy planiści ustalili 1 października 1945 roku jako wstępną datę lądowania na wyspach Japońskich.

7 czerwiec 1944

Pacyfik: Na Biak amerykanie zdobyli bez walki lotnisko, lecz dostali się pod silny ogień japoński, gdy tylko ruszyli w kierunku okolicznych wzgórz.

Birma: Wojska chińskie walczące nad rzeką Salween dotarły do miasta Lung-ling.

Atlantyk: Na północ od przylądka Ortegal brytyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-955", a na zachód od Bordeaux "U-970".

8 czerwiec 1944

Pacyfik: Na Biak japończycy podjęli desperacką próbę dostarczenia zaopatrzenia. Próbę podjęło 5 japońskich niszczycieli z których 1 został zatopiony a pozostałe szybko się wycofały.

Atlantyk: Na zachód od Brestu brytyjski samolot typu "Liberator" pod dowództwem por. Moore'a zatopił w odstępie pół godziny 2 niemieckie okręty podwodne "U-629" i "U-373".

Koło wybrzeży Normandii po wejściu na minę zatonął amerykański niszczyciel "Meredith".

Francja: Wojska 30 Korpusu zdobyły Bayeux, a dalej na zachód V Korpus amerykański obsadził drogę Bayeux-Carentan.

9 czerwiec 1944

Birma: Ciężkie walki trwały w mieście Lung-ling.

Atlantyk: W potyczce koło Ouessant 10 Flotylla brytyjskich niszczycieli w składzie: "Tartar", "Ashanti", "Eskimo", "Javelin", kanadyjskie "Haida" i "Huron" oraz polskie "Błyskawica" i "Piorun" starła się z niemieckimi niszczycielami. Brytyjskie okręty przecięły kurs okrętów niemieckich które chciały zaatakować armadę inwazyjną. Doszło do walki artyleryjskiej na bliskiej odległości w której obie strony poniosły uszkodzenia. W pierwszej kolejności okręty niemieckie wykonały bezskuteczny atak torpedowy, a następnie atak taki wykonały okręty alianckie zatapiając "ZH-1" i uszkadzając "Z-32", a następnie zmuszając jego załogę do wyrzucenia okrętu na brzeg wysepki Batz.

Na południowy zachód od wyspy Scilly brytyjski samolot zatopił niemiecki okręt podwodny "U-740".

10 czerwiec 1944

Birma: Oddziały amerykańsko-chińskie natarły na Myitkyina w północnej Birmie.

Atlantyk: Na zachód od Brestu brytyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-821".

U wybrzeży Normandii niemiecka artyleria nadbrzeżna zatopiła amerykański niszczyciel "Glennon".

11 czerwiec 1944

Pacyfik: Okręty i samoloty amerykańskie zaatakowały Wyspy Mariańskie. Za cenę kilkunastu strąconych samolotów udało im się zniszczyć ok. 200 japońskich samolotów i wiele obiektów wojskowych. 

Atlantyk: Na północny zachód od Bergen kanadyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-980".

Na zachód od Azorów brytyjskie eskortowce zatopiły ostatni niemiecki podwodny tankowiec "U-490"

12 czerwiec 1944

Francja: Wojska niemieckie przeszły do lokalnych kontrataków celem utrzymania pozycji.

13 czerwiec 1944

Birma: Trwały zacięte walki wokół miasta Myitkyina.

Pacyfik: Z lotniska na Biak wystartowały pierwsze amerykańskie samoloty.

Atlantyk: Na północny wschód od Wysp Owczych kanadyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-715".

U brzegów Normandii niemieckie samoloty torpedowe zatopiły brytyjski niszczyciel "Boadicea".

W. Brytania: Niemcy rozpoczęli bombardowanie Londynu przy pomocy rakiet V-1.

14 czerwiec 1944

Chiny: Japońska ofensywa nie straciła tempa. Zdobyto miasto Liu-yang.

M. Śródziemne: Na morzu Egejskim zatonął brytyjski okręt podwodny "P-224" po wejściu na minę.

15 czerwiec 1944

Pacyfik: Na wyspie Saipan w archipelagu Wysp Mariańskich wylądowały 2 amerykańskie dywizje piechoty morskiej. Przygotowania artyleryjskiego przed desantem udzieliło im 7 pancerników i 11 krążowników. Japoński garnizon wyspy liczył ok. 27 tys. żołnierzy.

Na wieść o amerykańskim lądowaniu na Saipanie, japoński admirał Ozawa otrzymał rozkaz zniszczenia amerykańskiej floty inwazyjnej.

Japonia: Startujące z baz w Chinach 77 amerykańskie samoloty typu B-29 dokonały nalotu na terytorium Japonii.

Atlantyk: Na południe od wyspy Św. Heleny amerykańskie samoloty z lotniskowca eskortowego "Solomons" zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-860".

Na zachód od Lofotów brytyjski okręt podwodny "Satyr" zatopił niemiecki okręt podwodny "U-987".

16 czerwiec 1944

Japonia: Po raz pierwszy od 1942 roku amerykańskie bombowce B-29 zaatakowały terytorium Japonii.

17 czerwiec 1944

Pacyfik: Samoloty z amerykańskich lotniskowców zaatakowały Iwo Jimę i Wyspy Bonin.

Atlantyk: Na północny zachód od Wysp Owczych norweskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-423".

18 czerwiec 1944

Chiny: Wojska japońskie zdobyły miasto Czangsha.

Atlantyk: U wybrzeży Bretanii w kanale La Manche brytyjskie niszczyciele zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-767". Drugi niemiecki okręt "U-441" w tym rejonie zatopiła załoga polskiego samolotu z dywizjonu 304.

M. Śródziemne: Na trasie pomiędzy Bari a Tarentem zatonął na holu brytyjski niszczyciel "Quail".

19 czerwiec 1944

Pacyfik: Pierwszy dzień bitwy na Morzy Filipińskim. Była to największa i ostatnia bitwa lotniskowców w II wś. Pod dowództwem wiceadmirała Ozawy zebrano niemal wszystkie środki jakie posiadała jeszcze Japonia. Skoncentrowano 5 pancerników, 9 lotniskowców (z 430 samolotami), 11 ciężkich krążowników, 2 lekkie, 34 niszczyciele i kilkanaście okrętów pomocniczych. Ich celem było zniszczenie amerykańskiej 5 Floty pod dowództwem admirała Spruance'a i odwrócenie losów wojny. Plan Ozawy był prosty: na wieść o lądowaniu amerykanów na Wyspach Mariańskich armada japońska miała wypłynąć z bazy w Tawi-tawi i skierować się wprost na flotę desantową. 3 lekkie lotniskowce poświęcone jako "przynęta" miały iść o 100 Mm przed głównymi siłami zgrupowanymi w 2 zespoły. Siły amerykańskie były naprawdę olbrzymie. Obok zespołu szybkich lotniskowców 58 GO w operacji na Wyspach Mariańskich uczestniczyło 15 lotniskowców (z 890 samolotami), 7 pancerników, 8 ciężkich krążowników, 13 lekkich i 69 niszczycieli. Oprócz tego w skład floty inwazyjnej wchodziło kilkanaście lotniskowców eskortowych i wiele starszych pancerników, krążowników i niszczycieli. Amerykanie cały czas byli informowani o japońskich ruchach i spokojnie przygotowali plan bitwy. Dowódca 58 GO wiceadmirał Mitscher, uformował swój zespół w kształcie litery "T" podstawą w kierunku japończyków. Pomimo dużej przewagi amerykanie byli ostrożni, ponieważ japońskie samoloty miały większy zasięg. Rankiem 58 GO zbombardowała lotnisko japońskie na Guam, niszcząc na ziemi część samolotów japońskich przeznaczonych dla wsparcia Ozawy. O godzinie 8.00 z japońskich 3 lekkich lotniskowców przynęty wystartowało 69 samolotów, z zadaniem zaatakowania lotniskowców amerykańskich. Wykryte przez amerykańskie radary o godz. 9.59 zostały przechwycone przez myśliwce osłony i tylko 16 z nich zdołało się przebić przez rój amerykańskich samolotów F6F Hellcat. Wyrządziły niewielkie szkody amerykańskim okrętom i zawróciły. Zaledwie 24 z 69 japońskich samolotów wróciło na pokłady lotniskowców. Druga fala 130 japońskich samolotów z lotniskowców głównego zespołu wystartowała ok. 9.00, ale powiodło im się znacznie gorzej. Wyrządziły niewielkie straty a 96 z nich zostało strąconych. W tym czasie amerykański okręt podwodny "Albacore" zatopił najnowszy i największy japoński lotniskowiec "Taiho". Ok. godz. 10.00 z japońskich lotniskowców wystartowała 3 fala 47 samolotów. Nie odnalazła amerykańskich okrętów, ale z wyprawy powróciło tylko 7 maszyn. O 11.00 z lotniskowców "Zuikaku", "Ryuho" i "Junyo" wystartowały 82 samoloty, one również nie odnalazły amerykańskich okrętów, ale dowódcy poprowadzili je dalej i zaatakowały zespół 58.2. Nie zdołały wyrządzić szkód, tylko 28 silnie uszkodzonych samolotów powróciło na okręty. Zanim doleciały japończycy stracili kolejny lotniskowiec "Shokaku", zatopiony przez amerykański okręt podwodny. Tego dnia inicjatywę mieli atakujący japończycy, podczas gdy amerykanie nie potrafili zlokalizować swoich przeciwników.  

20 czerwiec 1944

Pacyfik: Drugi dzień bitwy na Morzu Filipińskim. Dopiero o godz. 15.40 amerykanie wykryli, że japońska eskadra płynie ok. 275 Mm na południowy zachód od nich. O 16.20 z 10 amerykańskich lotniskowców wystartowało 216 samolotów. Dopadły one japońskie okręty o 18.40 i mimo zapadającego zmroku zaatakowali. Udało im się zatopić japoński lotniskowiec "Hiyo" i uszkodzili "Zuikaku" oraz kilka innych okrętów. W powietrzu japończycy stracili kolejne 65 samolotów, a amerykanie tylko 20. Amerykańscy piloci wracali na własne lotniskowce w ciemnościach. Kilkanaście samolotów rozbiło się przy lądowaniu inne zostały uszkodzone. W wyniku dwudniowych zmagań Japończycy stracili 3 lotniskowce, a czwarty został uszkodzony, ponadto musieli sami zatopić 2 zbiornikowce, które były tak uszkodzone, że nie można ich było odholować do portów. W starciach powietrznych amerykanie strącili ok. 410 japońskich samolotów pokładowych i ok. 200 sił lądowych. Po stronie amerykańskiej strawy wyniosły 130 samolotów i kilka uszkodzonych okrętów. Japońskie okręty starały się jak najszybciej oddalić. Amerykanie przerwali za nimi pościg i zajęli się ratowaniem zestrzelonych załóg lotniczych. Tą masakrę japońskiego lotnictwa pokładowego ochrzczono jako "Wielkie polowanie na indyki na Marianach".

Trwały zażarte walki na Biak.

Finlandia: Radzieckie wojska Frontu Leningradzkiego zdobyły miasto Wyborg.

Radzieckie samoloty podczas ataku na bazę minowców w Kirkkomaansaari zatopiły 2 niemieckie transportowce min "Otter" i "Pargas" wraz z 270 minami na ich pokładach. 

Bałtyk: W celu opóźnienia radzieckich desantów w Zatoce Wyborskiej niemcy wysyłają tam dwa nowe niszczyciele "T-30" i "T-31". W gęstej mgle na północ od Narwi atak na nie przypuszczają radzieckie kutry torpedowe. Tonie "T-31", a drugi niszczyciel wycofuje się.

Atlantyk: Na kanale La Manche u brzegów Normandii prawdopodobnie przez "żywe torpedy" został zatopiony brytyjski niszczyciel "Isis".

21 czerwiec 1944

N. Gwinea: Amerykańskie samoloty rozpoczęły loty z lotniska Owi. W tym momencie japończycy nie mieli już ani jednego czynnego lotniska na Nowej Gwinei. 

Finlandia: Koło Alvatti i portu Kotka radzieckie samoloty zatopiły niemiecki kuter torpedowy "Taisto 1", kanonierkę "Aunus", trałowiec "M-29", prom artyleryjski "AF-49" i duży statek.

22 czerwiec 1944

Indie: Po dziesięciu tygodniach walk zakończyła się bitwa o Imphal. Japończycy stracili w tej bitwie 44 tys. ludzi. Brytyjskie straty to 14 tys. w tym 2700 zabitych. 

23 czerwiec 1944

ZSRR: Rozpoczęła się operacja pod kryptonimem "Bagration" skierowana przeciw armiom niemieckim na Białorusi, Litwie i wschodniej części Polski. W operacji udział wziąć miały radzieckie Zgrupowanie A w składzie 1 i 3 Front Białoruski, oraz Zgrupowanie B w składzie 1 Front Bałtycki i 2 Front Białoruski. Celem operacji było odrzucenie Niemców na odległość 200-250 km i zdobycie miast Witebska, Bobrujska i Mińska. Wojska sowieckie liczyły w sumie 166 dywizji piechoty, 5200 czołgów i dział samobieżnych, 31 tys. dział i moździerzy i 6 tys. samolotów. 

N. Gwinea: Japończycy zaatakowali linię obronną wojsk alianckich w Sarmi w pobliżu Wadke.

24 czerwiec 1944

N. Gwinea: Trwały walki w Sarmi, gdzie amerykanie próbowali oskrzydlić japońskie pozycje.

Atlantyk: Na kanale La Manche brytyjski niszczyciel "Eskimo" i kanadyjski "Haida" zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-971".

Na północ od Szetlandów brytyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-1225".

U brzegów Normandii po wejściu na minę zatonął brytyjski niszczyciel "Swift".

25 czerwiec 1944

Atlantyk: Na kanale La Manche brytyjskie eskortowce zatopiły niemieckie okręty podwodne "U-269" i "U-1191".

26 czerwiec 1944

Chiny: Wojska japońskie zdobyły amerykańską bazę lotniczą pod Hengyang.

Atlantyk: Na północ od Szetlandów brytyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-317".

Na zachód od Irlandii brytyjski niszczyciel "Bulldog" zatopił niemiecki okręt podwodny "U-719".

27 czerwiec 1944

Francja: 7 korpus amerykański zdobył Cherbourg.

Birma: Japończycy zatrzymali natarcie chińskich dywizji nad rzeką Salween.

28 czerwiec 1944

29 czerwiec 1944

Pacyfik: Amerykański okręt podwodny "Archerfish" koło Iwo Jimy japoński okręt patrolowy, a "Darter" pod Morotai japoński stawiacz min. W sumie amerykańskie okręty podwodne zatopiły w czerwcu 1944 na Pacyfiku japońskie statki handlowe o łącznej pojemności ok. 260 000 BRT (nie licząc jednostek poniżej 500 BRT). Ponadto zatopiły 2 lotniskowce i 6 niszczycieli.

ZSRR: Radzieckie wojska Frontu Leningradzkiego zdobyły miasto Pietrozawodsk.

Atlantyk: Na kanale La Manche brytyjskie eskortowce zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-988".

30 czerwiec 1944 

Atlantyk: Na północ od Szetlandów brytyjskie i kanadyjskie samoloty zatopiły niemiecki okręt podwodny "U-478" .

W tym miesiącu niemieckie U-booty zatopiły na Atlantyku 11 statki alianckich (57 875 BRT).

Styczeń  - Luty - Marzec - Kwiecień - Maj - Lipiec - Sierpień - Wrzesień - Październik - Listopad - Grudzień